Wie naar het woonzorgcentrum komt wonen, is kwetsbaar. De nieuwe bewoner kampt doorgaans met een combinatie van verlieservaringen en dit op een moment dat de lichamelijke, mentale en sociale mogelijkheden verminderen. Met deze kwetsbaarheid komt hij terecht in een goed geoliede organisatie die veel aspecten van het leven uit handen neemt. Sommige bewoners komen in de  verleiding om het leven dan maar volledig uit handen te geven en alles over te laten aan die goed georganiseerde zorgverlening. Anderen gaan net in het verzet. Maar als zorgverlener wil je niet dat de bewoner zich laat leven, noch dat de relatie conflictueus wordt. Je wil dat de bewoner zijn eigen leven kan leven en zich goed voelt in het woonzorgcentrum.

 

Want daar is het uiteindelijk om te doen: dat de bewoner zich goed voelt. Maar wat is dat precies: zich goed voelen? Waaruit bestaat dat? Waar moet je je op richten opdat de bewoner zich goed kan voelen.

 

Aangezien het gaat om een nieuwe woonomgeving, komt ‘zich thuis voelen’ onvermijdelijk in beeld.

Maar volstaat dit? Om hier een antwoord op te bieden, vonden we inspiratie bij de herstelbenadering in de geestelijke gezondheidszorg. In een review toonde Leamy vijf wegen om herstel van mensen met een psychische aandoening te bevorderen. Ze dragen bij tot de veerkracht van mensen, geven hen kracht, energie en moed (Van Audenhove, 2015). Het zijn die dingen die hen in staat stellen om het leven aan te kunnen en een nieuwe invulling te geven. En dus zijn ze preventief voor psychische moeilijkheden. Het maakt hen sterker.

 

We vertalen deze processen naar het woonzorgcentrum. Naargelang de graad van zorgbehoefte, zal het geheel andere vormen krijgen. Maar fundamenteel is dit het waar het om gaat bij het werken aan kwaliteit van wonen en leven:

• Uit eigen kracht handelen en regie houden

• Verbondenheid

• Zelfwaardegevoel

• Betekenisvolheid

• Hoop en vertrouwen

• Zich thuis voelen