top of page

CULTUURCOACH

Cultuurcoach “

Als cultuurcoach heb ik een ongelooflijk boeiende job! Ik ben in mijn vrije tijd veel met cultuur in al zijn vormen bezig en telkens vraag ik me af hoe ik dat zou kunnen vertalen naar het woonzorgcentrum en zijn toch wel zeer verschillende doelgroepen. Nu, weet je, dat is makkelijker dan het op het eerste gezicht lijkt! We begrijpen bijvoorbeeld steeds meer hoe belangrijk kunst is voor personen met dementie. Zij zijn nog heel gevoelig voor schoonheid hoor! En wat zij creëren is vaak anders, maar daarom net zo waardevol. Een schilderproject in een voorziening, begeleid door een kunstschilder én een medewerker met kennis van omgaan met dementie heeft me de ogen geopend. Ik sta bijvoorbeeld nog steeds versteld van wat er in het contactkoor gebeurt: Je ziet dat mensen met dementie plots veel meer van zichzelf laten zien. In mijn job ben ik sterk gericht op het bieden van meerwaarde. Als je mensen over hun eigen grenzen kan tillen, nieuwe dingen kan laten ontdekken, dan werk je aan persoonlijke groei. ‘Plus est en vous’. Daar is het ons toch om te doen? Sinds ik me ben gaan toeleggen op cultuurbeleving heb ik ook een veel beter zicht gekregen op hoe rijk onze volkscultuur wel niet is. We hielden al heel lang een sinterklaasfeest, maar vergaten dat voor veel ouderen pannenkoeken met lichtmis minstens even herkenbaar zijn. We zetten ook een heel project op rondom het kerkhofbezoek op 1 november. Sommige collega’s vinden dat we ons jaarlijks Halloweenfeest voor een generatie moeten opschorten. Maar mijn opdracht is om te verrijken, mensen nieuwe dingen bij te brengen, te boeien, … Het is toch ook belangrijk dat mensen kunnen begrijpen waar hun kleinkinderen het over hebben?”

Bewoner

“Regelmatig worden er culturele projecten georganiseerd in het WZC. Dat vind ik fijn. Zo kunnen mensen die nog moeilijk wegkunnen ook nog deelnemen. Ze staan ook open voor anderen, dus komt er nog eens wat volk in huis. Er is altijd een tentoonstelling in de gang naar de cafetaria. Ik rij daar met mijn rolwagen elke dag wel eens langs. Er hangen daar vaak heel schone dingen! Toen we op uitstap gingen naar de stad, vroeg mijn begeleider of ik geen zin had om in de kunstgalerie binnen te gaan. Amaai, wat ze vandaag al niet maken. Jammer eigenlijk dat ik vroeger nooit eens in zo’n galerie binnengegaan ben. Zelf ben ik ook enorme fan van theater en toneel. Het is zeer leuk om af en toe een voorstelling te kunnen bijwonen in het naburige CC. En je zal het niet geloven, maar ik heb een tablet gekocht. Nu kan ik de lessen ‘tabletgebruik’ ook volgen. Het is wel jammer dat er van de bewoners van mijn wooneenheid zo weinig kunnen meedoen hieraan. Gelukkig komen er ook wat mensen van buitenaf. Ze hebben dat samen met de seniorenbond georganiseerd, geloof ik. Mijn buurvrouwen kunnen dat niet meer, maar toen die schlagerzanger op bezoek kwam, fleurden ze helemaal op. Het deed me deugd om dat te zien. Elke eerste zondag van de maand hebben we een aperitiefconcertje in de woonkamer. Je ziet hoe iedereen geniet of minstens rustig wordt. Het geeft mij een vreemd soort gevoel van geborgenheid. Iets zegt mij dat het niet zo heel erg is dat ik de komende jaren misschien ook nog veel meer op de sukkel geraak.

Hier lees je meer

bottom of page