top of page

REFERENTIEPERSOON WONEN EN LEVEN

Referentiepersoon wonen en leven

“Ik geef vorm aan het wonen en even in huis. Ik bedenk met de medewerkers wat we kunnen doen. Sinds vorige maand zijn we gestart met het wekelijks meerwaardeontbijt. Afspraken zijn: Een verzorgde tafel, mét tafelkleed. Zo weinig mogelijk bedienen, maar alles zo neerzetten dat het bereikbaar is voor de bewoners. Niets opleggen ook en niet ingrijpen als iets volgens onze normen misloopt. Bijvoorbeeld wanneer een bewoner zijn handen afveegt aan het tafelkleed, laat ik dit gebeuren zonder in te grijpen. Ingrijpen zorgt dikwijls voor meer frustratie bij sommige bewoners en dat is volgens mij terecht. En gezellig bij de bewoners zitten om een praatje te maken. Een eindtijd voor het ontbijt is er niet. We voegen dus elementen toe aan het reguliere ontbijt dat door het team wordt verzorgd. Eigenlijk is het een oefening en een sensibilisering. We willen kijken welke elementen men kan en wil meenemen naar het reguliere ontbijt. In mijn referentierol breng ik kennis en kunde binnen. Ik ben de luis in de pels die aandacht vraagt voor wonen en leven. Ik zorgde ervoor dat er het bij bewonersbesprekingen systematisch hebben over tijdsbesteding buiten de georganiseerde activiteiten en hoe we dit kunnen ondersteunen. De medewerkers zijn mijn doelgroep. Ik zit mee op het overleg, ik voer systemen in zoals aandachtspersonen. Ik zorg dat er op tijd en stond vorming is voor hen over kwaliteit van wonen en Leven. Weet je? Eigenlijk is er niets zo belangrijk in huis. Mijn droom is dat we een echt woonhuis worden, waar zorg en therapie ingeroepen wordt als het nodig is.”

Bewoner

“Naar het schijnt zit die begeleider wonen en leven ook regelmatig in vergaderingen. Maar ik heb daar geen zicht op. ’t Schijnt dat hij soms eens moeilijk doet. Naar mij toe is hij altijd heel vriendelijk hoor. Hoewel, soms zegt hij vreemde dingen. Onlangs vroeg hij mij: “Hoe zou je het vinden mochten enkele medewerkers hier in een appartement in huis komen wonen?” Ik vermoed dat hij soms helemaal anders naar de dingen kijkt dan zijn collega’s. Ik weet wel dat hij ervoor gezorgd heeft dat we nu een aandachtspersoon hebben. Dat is wel handig. Ik weet dat ik hem mag aanspreken voor de speciallekes. De begeleider heeft naar het schijnt ook gezorgd voor het wekelijkse meerwaardeontbijt. Ik geniet daar wel van: de sfeer, de huiselijkheid, de rust, … De tijd die genomen wordt om te ontbijten is fantastisch, iedereen kiest zelf wanneer hij of zij het ontbijt aanvat. Op zo’n momenten is het bijna zoals het zondagse ontbijt thuis! Jammer dat het niet elke ochtend zo kan. Ik zeg regelmatig eens aan de zorgkundigen dat ze een tasje koffie krijgen van mij als ze er komen bijzitten. Maar dat is moeilijk, ze hebben ook zoveel werk hé.”

Lees hier meer

bottom of page