Buurtbetrekker

“Sinds ik mijn rol als buurtbetrekker mag invullen, is er veel veranderd. Buurtbewoners komen op bezoek. De schaakclub heeft hier haar wekelijkse bijeenkomst. En Magda komt hier elke week breien met een aantal van onze bewoners én met enkele dames van het dorp. Gust gaat naar het dartscafé. Daar ging hij vroeger ook graag heen. Verschillende bewoners nemen deel aan de bijeenkomst van de seniorenbond. Er zijn dagen dat er wel 10 bewoners ergens buitenshuis zijn. Binnen-buiten en buiten-binnen, enfin ik keerde alles een beetje binnenstebuiten… En waar ik nog het gelukkigst mee ben: we zijn erin geslaagd om de kinderen bij hun nieuwjaar zingen ook bij ons te laten langskomen. Wekelijks gaan we naar de markt. Ik heb voor alles gezorgd. Iedereen heeft vervoer waar het nodig is, of gezelschap waar ze het willen. Het is een normale zaak geworden dat er bewoners van ons te zien zijn. De directe buurtbewoners zijn trouwens anders gaan kijken naar dementie. We zijn met een behoorlijk deel van hen aan de slag gegaan over wat dementie is en hoe ze het beste met hen omgaan. Daarmee zijn we toch iets minder bang wanneer iemand met dementie ondanks onze voorzorgen toch van de campus van het woonzorgcentrum afgedwaald is. Maar ik droom van méér! Het zou één grote leefwereld moeten worden, waar bij elkaar over de vloer lopen de normaalste zaak van de wereld is. Ik ben aan het proberen om de muziekschool zover te krijgen dat ze het instrument-examen standaard bij ons afnemen, maar zo ver ben ik helaas nog niet.”